Typisch iets voor mannen?

Vanmorgen zonder aanhanger naar mijn werk gereden... Ik had er echt zin in, want na drie dagen met aanhanger wilde ik nu wel weer een keer in een lekker tempootje door kunnen fietsen. Nog in Leiden, als ik net van de Hoge Rijndijk rechtsaf het fietspad langs de Kanaalweg op ben gereden, zie ik in mijn spiegels een wit lampje, dat ondanks mijn snelheid van stevig over de veertig niet of nauwelijks verder weg lijkt te gaan, dus ik zet nog even extra aan, het zal een scootertje wezen, ik wil er vanaf zijn. Het lampje wordt, heel erg langzaam, iets kleiner. Toch twijfel ik. Scootertjes hebben vaak iets geler licht, en vooral een grotere spiegel in hun lamp: meer oppervlak licht. Volgens het lampje moet het dus een fiets zijn....Ik hoor ook in de verste verte geen motortje ofzo. Maar, wat voor fiets....is er nou zó snel? Het moet wel een héél sterke fietser wezen....óf toch een scootertje, met een tijdelijk ander lampje, besluit ik.
Bij het fietsersstoplicht, bij de brug waar ik altijd oversteek om het water verder aan de andere kant te volgen tot Leidschendam, komt de oplossing van dit vreselijk moeilijke raadsel naast me staan. Eigenlijk is het heel logisch: het is "gewoon" ....een velomobiel. Natuurlijk...
Geen seconde aan die mogelijkheid gedacht! Een rode Mango.
We zeggen "hoi" en het wordt groen.
Omdat "hij" links van me stond rijdt hij voor me uit en hij slaat rechtsaf aan de overkant van de brug. Moet ik ook heen. Met een prettig tempo van vrij constant 37 rijdt ik achter hem aan naar Leidschendam, ik geef even een seintje van "doeg" met mijn licht, voordat ik bij "de Knip" weer de brug over ga, maar hij neemt óók die brug. Het geeft ons een paar honderd meter voor een praatje.
Ik ga naast hem fietsen, spreek hem aan: hoi, aardig eindje dezelfde route...leuk.... Hij: hoi, waar ga je naartoe? Leidschendam, ik ben er al bijna. O, dus je gaat zo linksaf? Ja klopt, jij rechts? Ja...wat heb je nou voor haak aan je zijkant zitten? O, voor een aanhanger, een kinderkar.
En hoe gaat dat? O prima, maar het trapt zwaar als een opafiets, ik haal met moeite nog de dertig!. O, nou... dan fiets het toch nog wel lichter dan een opafiets... Ik denk: is dat zo? Maar ik zeg: ik moet hier na het tunneltje linksaf, dus ....doeg en ik ga voor hem rijden. Het fietstunneltje eindigt direct op een T-splitsinkje van fietspaden (met stom genoeg maar één spiegel, en zelfs die is nu weg geloof ik) We kunnen niet meer naast elkaar blijven rijden. We roepen nog een keer van doeg en gaan verder onze eigen weg.
En nou weet ik dus niet wie het was en waar hij vandaan kwam en naar op weg was, of hij dat vaker doet op die route en op dat tijdstip. En nu heb ik allemaal vragen in mijn hoofd. Ten eerste natuurlijk: wie was het? En dan: waarom heb ik dat niet even gevraagd? Was daar een goede ruimte/ gelegenheid /tijd voor? Is dat typisch iets voor mannen? Om in officieuze situaties pas nadat je elkaar een paar keer gesproken heb te vragen naar een naam, en zelf dan soms nog niet? Of hoort bij jezelf wederzijds voorstellen zo erg dat je elkaar een hand geeft, dat je je in een rijdende velomobiel niet aan elkaar kán voorstellen? Nee, dat is onzin.
Het voelt niet als een fietsend praatje: "Hallo, ik ben Reinier, leuk om kennis te maken. Fiets je vaker hier? En wie ben je? (ben ik benieuwd naar) Okee, ja , weleens voorbij zien komen op de lijst die naam, kan dat?" Je moet misschien stoppen voor zoiets, of in ieder geval meer dan een paar honderd meter hebben. En als je dan rijdend naar je werk toch niet écht even de tijd hebt voor een goede kennismaking, dan maar helemaal niet ofzo. Het leek me in ieder geval iets dat vrouwen vast anders doen. Kan ik ook mis hebben.