Leiden-Silvolde (173 km) met Hemelvaart

Afgelopen Hemelvaart dan eindelijk naar Silvolde gefietst. Aanvankelijk had ik dat plan vorig jaar al, om met ons jaarlijks familiekampeerweekend de reis eens per fiets te maken, maar vorig jaar ging dat niet door. Had iets te maken met behoorlijk zwanger zijn van mijn vrouw.
Deze keer ging het wel door.
Om 6 uur 's ochtends vertrok ik op een voor mij inmiddels bekende route, de weg naar Wijk bij Duurstede had ik al een paar keer gefietst i.v.m. lessen Nederlandse gebarentaal die ik voor mijn werk gevolgd heb in Leersum. Ik had toen al een aantal opties geprobeerd, zo langs het Amsterdam-Rijnkanaal, die níet waren bevallen, of in ieder geval niet ideaal waren i.v.m. de staat van het wegdek etc.
Gemiste kans, het kanaal, op één oever voorzien van een smalle asfalt strook zou een zeer ideale fietssnelweg kunnen zijn. Mijn ervaringen van fietsen naar Meppel (waar ik mezelf leerde dat je ook, of juist, ná 3 uur fietsen nog een uur lang met kruissnelheid boven de veertig kan rijden) en de afgelopen oliebollentocht 2007 (waarbij ik op een dag in de winter, inclusief tocht 195 kilometer reed, waarvan een groot deel in "andermans tempo") hadden mij overtuigd dat ik deze rit naar Silvolde in staat moest zijn om stevig door te rijden. Ik nam me voor zo weinig mogelijk te stoppen onderweg. Het was nu geen winter, ook niet heet, beetje zijwind. Ideaal velomobielweer, maar wel vochtig. Ik vertrek daarom met het dak op de fiets, en niet voor niets. Voor Wijk bij Duurstede kom ik inderdaad wat buien tegen. Maar ik zie al vóór ik daar aankom wat gaten in de bewolking. Ik rijdt het hele stuk in een ruk door tot aan de pont. Helaas moet je daar even stoppen....Aan de overkant kom ik op nieuw terrein, maar, geholpen door mijn routebeschrijving rijdt ik geen een keer fout. Voor vorig jaar had ik de route goed bestudeerd met Google earth , kaarten, en het zo opgeschreven dat ik met minimale tekst er toch zou komen. En dat werkt goed. Als je weet wat er komt, kan je aardig doorfietsen. De door mij geplande weg langs de Linge begint, eenmaal daar aangekomen, weinig belovend op een weliswaar asfalt weg, maar dermate bezaaid met hard geworden kleiklonters afkomstig van trekkerbanden, dat de maximale snelheid die nog acceptabel is, echt niet boven de 25 km/uur uitkomt, maar even later is de weg schoon. En leeg. Dus er kan weer vaart gemaakt worden. Het is een leuk stukje Nederland daar, er staan veel fruitbomen in bloei onderweg en het zonnetje begint nu af en toe echt door te breken. Ik moet nog een keer stoppen halverwege de Betuwe om mijn bidon weer even bij te vullen vanuit de petflessen, en om even wat te eten en ik trap weer lekker door tot het volgende veer bij Huissen. Huissen is nog wel even een obstakel Ik rijdt weer niet fout, maar het is langer dan ik denk, dus het duurt ook langer dan ik verwacht , voordat ik rechtsaf kan richting het Looveer, maar het gaat goed.
Bij de pont maak ik even een praatje met twee mensen met randonneursfietsen. Ze hebben redelijk wat bagage bij zich en maken ook een wat langer tochtje. Ze zijn wel verbaasd te horen dat ik die ochtend om 6 uur uit Leiden vertrokken ben. Dan ga je wel hard met dat ding, is de boodschap. Aan de overkant van het water ben ik natuurlijk niet te beroerd om dat even te demonstreren. Het wachten op het pontje, op de kade, en het wachten op het pontje, op het pontje zelf, hebben wel weer genoeg getalm opgeleverd. Ik rijdt van dek en sprint er meteen fors vandoor, de weg maakt een flinke krul naar boven, naar de dijk. op de dijk kijk ik even terug. Het stel is nog vlak bij het pontje, een paar honderd meter terug. Ik moet nog zo'n 40 km. Iets meer dan een uur dus, en mijn benen voelen nog prima en mijn routebeschrijving blijft ook steeds net genoeg informatie geven. Er komt nog één verrassing, die ik me niet zo gerealiseerd had: ik moet een heuvel over. Het is eventjes doorbijten, maar als je de juiste versnelling kiest en niet op je snelheid let, maar op het aanhouden van dezelfde spierspanning als gedurende de rest van de rit, kom je vanzelf boven. Zo simpel is dat.
Na de afdaling volgt Etten Terborg, en dan ben je d'r eigenlijk al. Ik kan een sprintje inzetten, en om een paar minuten over één rijdt ik het campingterrein op. Mijn vrouw is er, met de auto en de kinderen, al.
Shit, ik had eerder willen zijn. Maar... de aanhanger is net los van de auto, er is nog niets uitgepakt. Ze zijn er 5 minuten.
Ik kan even lekker douchen en dan de tent gaan opzetten. Het verbaast iedereen dat ik daar dan nog fut voor heb. Twee jaar geleden zou het me ook verbaasd hebben misschien.
De tocht ging makkelijk, het smaakt nu echt naar meer. Ik krijg steeds meer zin om mijn idee eens uit te voeren om in een week een rondje Nederland te doen:
Leiden-Maastricht(ouders)
Dagje rust
Maastricht-Apeldoorn (zus)
Dagje rust
Apeldoorn-Groningen (oom)
Dagje rust
Groningen-Leiden over de afsluitdijk.
Heb ik alleen zeeland gemist. Héb ik ook nog familie, maar dan denk ik niet dat een week gaat lukken...